De geschiedenis van Airbrush
De airbrush techniek bestaat al heel lang. Een airbrush is een kleine verfspuit die, met behulp van lucht, verf spuit. Als je deze definitie lees dan zou je grofweg kunnen zeggen dat deze techniek al in de prehistorie werd toegepast.
De muurschilderingen die zijn gevonden in verschillende grotten, waarvan sommige wel meer dan 15.000 jaar oud zijn, werden met pigmenten uit bijvoorbeeld houtskool gemaakt. Men smeerde deze verf meestal met de vingers en handen tegen de wand. Soms werd er een hol botje gebruikt waarmee men de pigmenten tegen de wand bliezen. Je zou dus kunnen zeggen dat ze gebruik maakten van een hele rudimentaire vorm van airbrushen.
De moderne Airbrush
De eerste Airbrush?
F. (Francis / Frank) E. Stanley uit Kingfield, Maine, een bekroonde artiest, creëerde een “verstuiver” die echt de eerste was die een patent voor een airbrush aanvroeg. Dit was al in 1876.
F.E. Stanley creëerde het zodat hij “aquarellen, indian inkt of krijt kon verstuiven voornamelijk voor toepassings gebieden zoals het bijwerken van foto’s.
Het volgende patent van Walkup bracht het windwiel in de body. Op 20 juni 1876 ingediend en verleend op 19 september 1876. Dat is 3 jaar voordat Peeler zijn “verfdistributeur” maakte en meer dan 5 jaar voordat Peeler en Walkup hun patent verkregen. Het octrooibureau classificeert Stanley’s “verstuiver” als het eerste octrooi in zijn soort en het eerste in zijn klasse en subklasse (239/354).
De eerste Airbrush.
Voorafgaand aan Stanley’s uitvinding gebruikten kunstenaars en tekenaars verstuivers om beschermende coatings te spuiten, zodat hun tekeningen niet vlekkerig werden wanneer ze werden gehanteerd of opgerold. Het ontwerp van Stanley is niet alleen maar een verstuiver die gebruikt kan worden om één volume te spuiten, maar verbeterd is zodat het sproeivolume gecontroleerd kan worden.
De Naald
Het heeft een naald om de hoeveelheid vloeistof die wordt gespoten te regelen. Dit is 15 jaar voordat Burdick een naald gebruikte om de verfstroom te reguleren. De naald, “D” op de foto links, is verstelbaar door de stelschroef “D1” te draaien. Dit verhoogt of verlaagt de puntige naald in de taps toelopende verfbuis “A.” Dit is hetzelfde principe dat wordt gebruikt in moderne airbrushes met “interne menging” om de hoeveelheid te spuiten verf te regelen. Door aan de andere stelschroef “C” te draaien, wordt de buis verhoogd en verlaagd ten opzichte van de binnenkomende luchttoevoerbuis “B.” Door de buis omhoog te bewegen, dichter bij de luchttoevoerbuis, ontstaat een grover patroon. Als het naar beneden word verplaatst, ontstaat er een fijner patroon.
Naast het pionieren met het naaldconcept, heeft het verwisselbare koppen om het spuitpatroon te regelen. De verf en lucht worden gemengd in de kamer “E” en stromen uit het mondstuk op de sproeikop “F.” Door van kop te wisselen, kan de grootte van het patroon worden aangepast.